De afgelopen week was er één van meetings met een aantal succesvolle, invloedrijke mensen. Meetings waar ik weken voor had gezwoegd om ze voor elkaar te krijgen, en evenzeer naar uitkeek als ik er bang voor was. (If you’re goals don’t scare you they’re not big enough.)
Het was heerlijk en verhelderend, en tegelijk als een wilde branding waar ik zonder surfboard werd in gesmeten en op een gegeven moment, op God weet welke manier, weer op strand werd uitgespuwd. Dat soort ervaring. Die je even heel klein, kwetsbaar, stil en verloren maakt. Maar je tegelijk ook klaarmaakt voor een volgende, nieuwe, krachtige fase.
De vraag die ik er herhaaldelijk kreeg was: maar wat doet Wolvin dan precies? Waarvoor staat het? Op welke manier is het uniek en onderscheidt het zich van andere women empowerment initiatieven op de markt?
En dit kan ik je wel zeggen Annelies, als je tegenover bijvoorbeeld een Conny Van Den Driessche zit en zij stelt je die vraag en eigenlijk kan je er niet direct goed op antwoorden… Dat is echt een beetje doodgaan.
Maar tegelijk is het een moment van opnieuw geboren worden.
Want in de naweeën van het transformatieve proces dat zitten met legendes als Conny Van Den Driessche en Duco Sickinghe is, wordt een nieuw idee, een nieuwe vrouw, een nieuwe visie geboren.
Of misschien niet nieuw. Een scherper iemand. Een duidelijkere visie. Een coherenter project, dat juist aanvoelt en kracht geeft. Een beetje een terugkeren naar de authentieke essentie.
Dus in de naweeën van die gesprekken keerde ik terug naar de tekentafel.
Wat is de unieke kern van Wolvin?
Reclaim your wild. De mantra en baseline die bijna gelijktijdig met de Wolvin-naam kwam, en die ik, in al het operationele gezwoeg misschien wel wat uit het oog verloor.
Waarom had ik die baseline en dus die missie ooit gekozen? Omdat ik er zo van overtuigd ben dat vrouwen moeten (mogen) terugkeren naar de kracht, het zelfvertrouwen en de fierceness die onze natuurlijke staat van zijn is.
Playing small, is wat we onderweg geleerd hebben. Ons onzeker voelen, is wat we onderweg geleerd hebben. Onszelf wegcijferen ten ‘voordele’ van anderen, is wat we onderweg geleerd hebben. Ons schuldig voelen, is wat we onderweg geleerd hebben Maar het is niet wie of hoe we echt zijn.
Als we terugkeren naar onze kern en essentie, dan vinden we bij elke vrouw een buitengewoon geniaal, creatief, zorgend, krachtig en speels wezen – not unlike een 'echte' wolvin.
Zelfvertrouwen en eigenwaarde, komen vanzelf terug wanneer wij terugkeren naar onze meest natuurlijke staat van zijn.
Helderheid over wat de volgende stappen zijn voor ons, komen vanzelf terug wanneer wij terugkeren naar onze meest natuurlijke staat van zijn.
Liefde en zorg, voor onszelf, anderen en de natuur, komen vanzelf terug wanneer wij terugkeren naar onze meest natuurlijke staat van zijn.
Dat is de missie van Wolvin: zoveel mogelijk vrouwen terugbrengen naar hun natuurlijke,
authentieke kern, zodat het zelfvertrouwen, de creativiteit, de vreugde en de daadkracht die onze essentie zijn, vanzelf terugkomen. En zodat ze van daaruit hun rol kunnen spelen in het herstellen van de wereld.
“Waar ik echt blij van word?”, vroeg Duco me ook. Dit: schrijven, inspireren, delen. Vrouwen helpen en zich zien bevrijden van regels, normen en patronen die hen niet meer passen. Daarin mogen faciliteren.
En dus is dat voorlopig, voornamelijk, wat ik ga doen.
Want - daaraan herinnerde hij mij - op het einde van de rit, is dat de sweetspot: waar talent en vreugde samenkomen. Dàt is wat je hoort te doen. En dus wil ik jou dit ook heel graag meegeven deze week, voor mocht je het zelf even niet meer zien, of overweldigd zijn door meningen van anderen.
Return to your sweetspot brightballs. Of dat nu als professional, mama, partner of vriendin is. Luister naar je hart. Volg je verlangen. En heb vertrouwen in het pad dat je buikgevoel uitstippelt.
Up & at ‘em,
Nath