Ik denk dat er een reden is, waarom we zo betoverd en stil worden rond wilde dieren. En die reden is; omdat ze ons herinneren aan onze meest natuurlijke staat van zijn.
They shock us into remembering, zou je bijna kunnen zeggen.
En wil dat net de reden zijn waarom Wolvin Wolvin noemt.
Want weet je wat een wolvin niet doet? Ze legt niet uit waarom ze wil wat ze wil of waarom ze vindt dat ze dat verdient. Omdat ze begrijpt dat verlangen de katalysator van evolutie is; en dus een perfect natuurlijke impuls.
Ze maakt haar verlangens ook niet kleiner of minder belangrijk dan ze in werkelijkheid zijn of veroordeelt zichzelf niet om het feit dat ze verlangens heeft. Ze wil. Neemt eigenaarschap over haar verlangens en gaat er vervolgens zonder gedoe achterna. Heeft ze honger, dan eet ze. Is ze moe, dan rust ze. Wil ze spelen; dan speelt ze. Is ze nieuwsgierig, dan gaat ze op ontdekking.
Simpel. Geen gedoe. Geen uitleg. Geen verantwoording.
Het contrast met wat Clarissa Pinkola Estés 'de gedomesticeerde vrouw' noemt; kon niet groter zijn. De gedomesticeerde vrouw kijkt buiten zichzelf naar wat ze mag willen en of ze de toestemming krijgt om dat te willen, vooraleer ze ook maar overweegt gevolg te geven aan haar verlangen. En dus volgt ze zelden die verlangens, want een maatschappij is een beetje bang van een vrouw die zich niet (meer) laat vertellen wat ze mag en wat niet; en keurt heel snel ('onverantwoorde') vrouwelijke verlangens af als naïef, onrealistisch of weinig onderbouwd.
Dit hiernaast, ben ik op paardentrekking in de Spaanse Pyreneeën in de zomer van 2009. Ik ben zonet hersteld van mijn eetstoornis en maakte de kosmische belofte aan mezelf dat ik me nooit meer zou laten gevangen zetten. Niet door iets in mijn binnenwereld. Maar evenmin door de buitenwereld.
Ik woonde toen nog thuis, had in de verste verte nog niks met coaching of therapie, had geen relatie en was professioneel nog erg zoekende.
Vandaag - wel, je weet hoe mijn leven vandaag eruitziet. Ik woon waar mijn hart ligt, ben mama van twee wilde zonen, schreef intussen 3 boeken, startte een eigen praktijk waar ik fulltime van leef en waarin ik vrijheid voel om dat op mijn manier te doen.
Al lijkt het zo, ik vertel dit echt niet om iets in je gezicht te wrijven. Maar wel om het volgende punt te maken: dit leven dat ik nu leid, leid ik niet omdat ik daarvoor de toestemming heb gekregen.
Of omdat iemand dat een goed idee vond voor mij. Of omdat ik dat verdiend heb. Ik leid dit leven niet omdat ik meer geluk heb gehad onderweg, meer mogelijkheden of - God behoede - meer talent.
Ik leid dit leven omdat dit is wat ik wist dat ik wilde, daar en toen op dat paard, en ik vol achter mijn verlangen ben aangegaan (en dat blijf doen).
De voornaamste reden waarom jouw leven er misschien nog niet helemaal uitziet zoals jij dat wil; is omdat jij jezelf daartoe nog niet de volle toestemming hebt gegeven. En vervolgens nog niet het vertrouwen hebt ontwikkeld dat het goed komt. Dat je dit kunt. Dat je oplossingen zult vinden. Dat je opportuniteiten op je pad zult krijgen.
Life favors the bold, lieve Wolvin. And the bold woman owns her desires, and unapologetically moves in their direction.
Dat is mijn gentle reminder voor we straks alweer een jaar afsluiten. Alsook dat er nog twee plekjes zijn in het Reclaim Your Life Traject dat precies hierop een antwoord is, en misschien wel de katalysator die jij nodig hebt om dat krachtig voorwaartse momentum te creëren.
Hoe dan ook een heerlijk eindejaar gewenst,
X
Nath