Eén jaar ver zijn we inmiddels in dat wilde avontuur die het opstarten en laten groeien van deze heerlijke roedel wilde vrouwen is. En omdat ik van in het begin beloofd heb om jullie niet alleen the pretty victories maar ook the messy middle te tonen, deel ik graag zeven belangrijke lessen die ik leerde tijdens mijn eerste jaar Wolvin.
1. Je leert 1000 keer meer van fouten dan van successen.
En dus is mijn advies STOP. MET. FOUTEN MAKEN. ZO. ANGSTVALLIG. TE. VERMIJDEN. Ze zijn hoe dan ook onvermijdelijk (meer daarover in het tweede punt, waarin ik je zal vertellen dat je onmogelijk alles op voorhand kunt uitvogelen of uitgevogeld hebben), maar vooral, niks laat je groeien als het maken van fouten.
Velen hebben me gevraagd naar de hoogtepunten van 1 jaar Wolvin. Niemand vroeg me naar de laagtepunten - al waren die er net zozeer, en leerde ik er veel meer van dan van de hoogtepunten.
Wat die laagtepunten dan waren? Het moeten ontgoochelen van mensen die ik buitengewoon bewonder - voornamelijk omdat ik mijn werk niet goed (genoeg) had gedaan. Het verkeerd inschatten van mijn publiek, en dus te grote investeringen doen in dingen die minder wanted waren dan ik had gedacht of gehoopt. Te ver wegdrijven van mijn talenten en zone of genius. Te nonchalant zijn in de afwerking van bepaalde dingen, zoals de eerste afleveringen van de
podcast, die je achteraf niet meer kunt bijsturen, en daar een terechte, maar niet minder rake review over krijgen. Bijvoorbeeld.
Het is net de pijn van de spijt die je voelt over het feit dat je bepaalde dingen niet anders hebt aangepakt, die ervoor zorgt dat je dat verdorie geen twee keer zult doen. En dus ben ik gegroeid als podcastmaker en -gastvrouw omdat ik nooit nog iemand onverwacht wil moeten zeggen dat de aflevering niet live komt. Ik heb geleerd dat je publiek echt begrijpen, allesbehalve bijzaak is. Het is naar mijn bescheiden mening de sleutel van eender welke onderneming die succesvol is. En zo werd dat een centraal actiepunt in mijn strategie. En ik heb geleerd meer te blijven doen van wat ik graag doe en goed doe; én waar ik wel, en echt niet nonchalant kan in zijn.
Maar vooral, ik heb geleerd falen nog beter te omarmen. Steeds weer als een buitengewone kans voor groei. En, dat heb ik dan weer over mezelf geleerd - en ik denk dat wij wilde vrouwen dat gemeenschappelijk hebben - ik ben niet bang om het deksel op de neus te krijgen. Ook dat lijkt me een geheim te zijn voor succes in welk onderdeel van je leven ook: niet bang zijn om op je gezicht te gaan. Om ideeën te delen en misschien geen respons te krijgen. Om te proberen en een andere uitkomst te krijgen dan je had gehoopt. Het leven is niet aan de slimste of snelste of creatiefste. Het is aan degene die keer na keer blijven opstaan nadat ze zijn gevallen. Want ooit, sla je de bal wel juist. Daar ben ik heilig van overtuigd.
Dus tot dan, zoals ik in mijn boek Morning Miracles schreef: "Swallow your pride, it has no calories."
2. Met doen doe je nooit verkeerd.
Veel van wat ik dit jaar leerde, mocht ik leren van de gasten op de podcast. En dit leerde ik het afgelopen jaar onder de voorzet van Eliza Dewaele: je kunt onmogelijk alles op voorhand uitvogelen. Het leven is echt een kwestie van voortschrijdend inzicht. Maar dus zonder voortschrijden, geen inzicht.
Ik had wel een zeker doel, een zekere richting en een zeker beeld over waar ik met Wolvin naartoe wilde, maar dat is op amper een jaar tijd zo vaak bijgesteld geweest door gesprekken met mentors, collega-ondernemers, vrienden, vrouwen uit de roedel, Nick, ...
Het oorspronkelijke idee bijvoorbeeld om een Wolvin webshop te hebben met lifestyle essentials for the wild woman werd afgevoerd. Memberships, die ik oorspronkelijk totaal niet in mijn vizier hadden zijn er sinds een week bijgekomen. De podcast is gegroeid, alsook de events en het soort events, ...
Daar zou ik niet zijn achtergekomen als ik bijvoorbeeld niet had uitgereikt naar een business mentor. Als ik niet met jullie in dialoog zou zijn gegaan. Of als ik niet een aantal dingen had gedaan die minder succesvol waren, maar die me dan weer leerden hoe het niet moet.
Dus opnieuw. Als ondernemen en leven in het algemeen vooral een zaak is van voortschrijdend inzicht, dan hoort er voortgeschreden te worden. De eerste stap moet worden gezet, goed wetende dat je eigenlijk amper benul hebt van waar je aan begint en nog minder waar je zult landen.
Misschien is dat het wel, wat dit avontuur zo waardevol maakt.
3. You will fuck up. What matters is how you repair.
In het verlengde van wat ik van Gabor Maté over trauma leerde, begreep ik dit over ondernemen - en mens-zijn in het algemeen: je zult het verkloten. Bij je vrienden, je klanten, je collega's, je lief en je kids. Ga daar maar gewoon van uit. Maar weet ook dat dit op zich het probleem niet is. Het probleem is of en hoe we herstellen. Wat doe je, nadat je iemand ontgoochelde, kwetste of je woord niet hield?
Ook daar zit weer een buitengewone groei-opportuniteit. Kan je in je authenticiteit blijven staan? Of ga je smoesjes zoeken om je fout minder fout te maken of niet helemaal de verantwoordelijkheid op te nemen die je hebt op te nemen? Kan je bescheiden blijven én jezelf graag blijven zien?
Zoals psychotherapeut Terri Real zegt: "Confidence is when you can see yourself as flawed and still hold yourself in high regard."
Kan je manieren zoeken om de fout te herstellen - hetzij bij de klant in kwestie of op zijn minst voor alle andere klanten die volgen? Dan ben je gegroeid, en jouw onderneming een stukje mee met jou.
4. Schoonheid is de ingang naar presence.
Dit is zo'n mooie die ik van Manon Aerens leerde tijdens mijn gesprek met haar. Schoonheid is bijna als een vingerknip die ons even doet ontwaken uit de stoomtrein van gedachten die 24/7 door ons hoofd heen malen en ons even helemaal in het hier en nu brengt.
En dus nam ik uit mijn gesprek met haar mee om veel meer stil te staan bij en ontzag te hebben voor het schone in het leven. Of zoals zij het zo heerlijk noemt 'de happy things'. Kleine snapshots schone dingen waar we anders los dreigen aan voorbij te gaan. Zoals de gevlochten manen van een paard. Wilde bloemen. Een vriendelijk gebaar op de tram. De bubbels die dansen in een glas champagne.
Als de wereld steeds wilder en chaotischer lijkt te worden, is dat het wat ons verankerd houdt in het hier en nu. En dat is dan weer waar onze kracht ligt.
5. I have no inhibitions whatsoever on enjoying life.
Ik hoorde het Esther Perel pas vorige week zeggen op het event van Generation Wow waar ik was, maar eigenlijk capteerde ze een filosofie die ik onbewust ook hanteer sinds het herstel van mijn eetstoornis en die me doorheen dit eerste jaar geweldig geholpen heeft om balans en veerkracht te bewaren.
Het eerste jaar van een onderneming is als het eerste levensjaar van een kind, je hebt mee te drijven op de golven en het ritme van de onderneming zelf. En dat gaat soms heel onvoorspelbaar alle richtingen uit.
Wat helpt is om de momenten waarop je niet aan het werk bent, echt niet aan het werk te zijn. Het werk op het werk te laten. De onbeantwoorde vragen onbeantwoord te laten zijn en niet mee te nemen als je 's avonds gaat aperitieven. De fletse animo voor een event niet mee te nemen als je na school met je kids bent.
De momenten buiten het werk zijn de momenten waarop het leven geleefd mag worden. Voluit. Vollenbak. En ongeacht of je 'goede' of 'slechte' resultaten hebt neergezet. Vier het leven om geen andere reden dan dat het kan.
Of anders gesteld, wacht niet op een reden of tijd om het leven te vieren. Creëer die momenten proactief en je zult zien dat je steeds meer redenen krijgt en vindt om te vieren.
6. Don't just trust the FFF
De FFF dat zijn de Fools, Friends & Family. Het zijn zij die je gewoon een buitengewoon geweldig mens vinden, no matter what en bijna als goddelijke missie in je leven hebben om je daaraan te herinneren.
Deze mensen zijn onbeschrijfelijk waardevol. Maar als je een business (of een boek of een gezin of eender wat) gaat bouwen louter gebaseerd op hun advies, dan ga je op een bepaald moment lelijk tegen de muur lopen. Want daarbuiten zijn echte mensen van vlees en bloed. Echte klanten, collega's of gewoon mensen met echte verwachtingen en geen roze bril op hun snoet elke keer als ze naar je kijken.
Zij zijn de meerderheid, en dus zeker als je een business wil bouwen of een project in de wereld wil zetten, hebben zij heel wat te zeggen. Durf je bloot te stellen aan hun ongezouten mening en durf daarin te vissen naar de sleutel die jou en je project gewoon naar het volgende level zal tillen.
Of om toch nog maar eens af te sluiten met een quote uit mijn boek Morning Miracles: "De vijand is een hele goeie leraar."
7. Als je te ver staat kan de ander niet aan je uitgereikte hand.
Dit leerde ik van Anne-Sofie Allemeersch die op een prachtige, rauwe manier kwam spreken over het verlies van hun dochtertje Marilou. Ze vertelde me dat "Ik ben er als je me nodig hebt", hoe goedbedoeld ook, een uitspraak is waar je absoluut niks mee kunt op het moment dat je leven instort. Je hebt mensen nodig die moedig en dapper genoeg zijn om over de grenzen heen te stappen van jouw huis, jouw personal space en hun schaamte. Om je vast te pakken, een pot soep af te zetten of je te vragen hoe je het volhoudt.
Dit kwam binnen, want tot dan was ik één van die vrouwen die zei "Laat maar weten als ik iets kan doen voor je". "Eender wat," zou ik er nog aan toevoegen, vrijgevig als ik ben ;) Maar dankzij Anne-Sofie leerde ik hoe futiel zo'n uitspraak op zo'n moment is. Ze beschreef het als volgt: "Je bent aan het wegzakken, dieper en dieper, en als de handen die worden uitgereikt te veraf zijn, dan kan je er gewoon niet aan."
Dit neem ik mee uit mijn eerste jaar Wolvin. Maar niet zonder je te danken om hier te zijn. Om me te lezen, liken, volgen en feedback te geven.
Dus blijf dat doen, by all means, en wie weet waar dit komende jaar ons brengt ;)
Up & at 'em pack, en let's rock this new week like it's nobody's business.
x
Nath
Comments