“Jij bent een ssss. sssst. ommerik”, antwoordt mijn jongste zoon Maurice, nadat ik zonet de Cornetto uit zijn hand griste die hij uit de diepvries had gehaald. Het is negen uur ’s ochtends en we’re off to a flying start bedenk ik me. Ik voel me simultaan kwaad en wankel. Want 1) Is dat niet een beetje erg jong om je moeder uit maken?! En 2) Hij stottert. En dat drukt al mijn knoppen in. Het smelt mijn grote-mensen-pantser weg en herinnert me eraan hoe kwetsbaar we allemaal zijn op het einde van de dag.
Mijn brief in de nieuwste Bossy
Wil je meer lezen?
Abonneer je op wolvin.be om deze exclusieve post te kunnen blijven lezen.