Dat zei ze. Letterlijk. Dus ja, ik voelde mijn ego opzwellen (nog steeds terwijl ik het schrijf).
Maar ook raakte ze een snaar die voor mij - en mogelijks dus ook voor jou - heel herkenbaar was: je kunt niet spiritueel zijn en er mooi (willen) uitzien. Je kunt niet met spiritualiteit bezig zijn en financieel voorspoedig (willen) zijn. Je kunt niet met spiritualiteit bezig zijn zonder voedselfundamentalist te zijn (laat staan dat je vlees zou eten).
Het zijn vooroordelen die rondgaan ivm spiritueel in het leven staan - en die ook niet zelden door mensen uit de 'spirituele community' worden bekrachtigd als zijnde de waarheid. En eigenlijk komen ze neer op het volgende eeuwenoude clichƩ: spiritualiteit en materialiteit zijn vijanden. Je moet kiezen tussen ƩƩn van beide. Of zoals Marianne Williamson zegt: "You can either serve God, or you can be happy".
Zo zou het ego het ons althans willen voorstellen. Dat we te kiezen hebben tussen een vrij, gelukkig en vreugdevol leven, of een streng, ascetisch leven vol opoffering dat dan 'spiritueel' zou zijn.
Maar, zo zou Marianne Williamson vervolgen: "The only way to be happy, is to serve God."
En ik zou aanvullen: "And the best way to serve God, is to be happy".
Mijn boek En-vie draagt zijn titel niet toevallig: onze verlangens (groot en klein, dromen, ambities, ...) zijn onze roadmap naar geluk. En opnieuw, hoe gelukkiger we zijn, hoe beter we een instrument kunnen zijn voor God en het universum.
Alleen wordt in zekere kringen gesteld dat bepaalde verlangens zondig zijn; verkeerd; onrein. Zoals het verlangen om er mooi uit te zien, om een slank lichaam te hebben, om professioneel iets te bereiken, om een glas wijn te drinken, om plezier te maken en te hebben in elkaar.
En dat is de leugen.
Wovin is all about cut the crap, no BS, let's get real. En de waarheid is, dat zoals ACIM (A Course in Miracles) ons leert, niets in de materiƫle wereld inherent goed of slecht is. (ACIM zou de termen 'heilig' of 'onheilig' gebruiken). Niets is inherent goed of slecht, maar dingen worden het, al naar gelang 'het doel dat ze dienen'; met andere woorden, de energie die erachter zit: angst of liefde.
Neem nu bijvoorbeeld onze nieuwste (en heerlijke) Of The Islands Work-out Boosters. Er is niets mis met er slank willen uitzien, of wat minder vet te willen aan je lichaam, of bepaalde stukjes ervan wat steviger te willen zien. Net zoals er niets mis is met er niet per se slank(er) te willen uitzien en geen probleem te hebben met wat vet aan je lichaam. You get to choose.
Wat telt is wat de drijfveer is achter je verlangen om af te slanken bijvoorbeeld, of er fysiek goed uit te zien. Als je komt vanuit angst, dat je niet goed genoeg bent zoals je bent, dat anderen je niet graag zullen zien als je niet vermagert, dat je lichaam niet ok is zoals het is: dan is het fear-based, en dus unholy en zal het dus geen liefdevolle gevolgen met zich meebrengen (niet voor jou, niet voor je lichaam, niet voor de mensen rondom jou).
Maar niet elk verlangen om er goed uit te zien (op een manier die klopt voor jou), komt uit angst. Je kunt ook je lichaam en je voorkomen onvoorwaardelijk graag zien, en het gewoon een leuk avontuur vinden om te experimenteren met verschillende vormen en zien wat dat met je doet. Als het niet komt vanuit een angstig 'ik ben niet goed genoeg zoals ik ben' is er op zich niets mis mee.
Niet met er (willen) goed uitzien, niet met professioneel en financieel voorspoedig willen zijn, niet met eender welk ander verlangen in jou.
De wolvin in ons laat zich niet vertellen wat ze wel of niet mag willen. Hoe ze er moet of mag uitzien om aanvaardbaar te zijn. Ze staat onomwonden in haar verlangen en behoefte. En eigenlijk mogen wij dat ook.
Own. Your. Desire.
En laat niemand je vertellen dat je iets anders moet willen, dan wat je vanuit je meest vreugdevolle, liefdevolle zelf weet dat je wil.
Up & at 'em pack,
X
Nath
Weer zoān waardevolle blogpost!
Als je schrijft āonze verlangens zijn onze roadmap naar gelukā leek dit in eerste instantie het volgende idee uit ACIM tegen te spreken, nl. dat we onze verlossing/ultieme geluk niet vinden in de buitenwereld (werk/relatie/lichaam/...), maar net in onze eigen binnenwereld en in oplijning met liefde. We leven wel in een materiĆ«le wereld waarin we dus ook materiĆ«le verlangens hebben. Als die verlangens uit een liefdevolle plek komen geloof ik ook dat het verwezenlijken daarvan bijdraagt aan ons geluk, zonder dat we ervan afhankelijk worden. Want als we ze onverhoopt niet (meer) kunnen verwezenlijken gaat dit niet ten koste van ons geluk, omdat ons geluk een veel stabielere fundering heeft binnenin onszelf. Hoe zie jij dit?ā¦