The peace of wild things. Dat heerlijke concept dat zo centraal staat bij Wolvin lijkt tegelijk ook vaak zo veraf als we middenin ons drukke leven staan. Want daar zijn vaak kids die niet doen wat we vragen, partners, die ook niet doen wat we vragen ( 🤓), werkomgevingen waar het niet altijd loopt zoals we willen, familieleden en alles wat dat triggert en ga zo maar door.
Of zoals dat heerlijke gezegde gaat: “If you think you’re so enlightened, go spend a weekend with your family.”
En dus deel ik met jullie, aan de vooravond van een week vakantie graag 4 stappen die ik gebruik om mijn innerlijke rust terug te vinden.
1. Peace is this moment without judgment.
Dit citaat uit een gedicht van Dorothy Hunt is voor mij een absolute lifesaver en het is waar ik altijd begin als ik voel dat ik uit mijn centrum en mijn kracht wordt geduwd.
De vraag die je je dus stelt is: op welke manier ben ik de situatie waarin ik me bevind of de persoon die voor me staat aan het veroordelen? Of nog, wat zegt mijn angst me dat anders zou moeten zijn aan deze situatie of deze persoon die nu voor me staat?
Nodeloze stress ontstaat in weerstand hebben tegen wat is. Willen dat dingen of mensen anders zijn dan ze zijn, of dat situaties anders zijn dan wat ze gewoon zijn.
Aanvaarding van wat is, hoe contra-intuïtief dat ook lijkt, is het startpunt voor verandering – als die verandering effectief nodig is.
Zolang we in weerstand staan, staan we in reactiviteit, en die komt per definitie niet uit ons meest wijze zelf, maar uit ons kleine, krampachtige denken.
Antwoorden die ons echt vooruit kunnen helpen, komen vanuit ons meest wijze zelf; die we maar kunnen bereiken door innerlijke rust. En innerlijk rust komt vanuit aanvaarding.
Dus stap 1 is scherp krijgen wat je momenteel niet aanvaardt. Waar vecht je tegen? Wat denk je dat er anders zou moeten zijn of verlopen, dan hoe het momenteel is?
Niet zelden klinkt dat een beetje als volgt:
“Waarom doen die kinderen nu niet gewoon wat ik vraag wanneer ik het vraag?!”
“Ik kan ook nooit eens over mijn gevoelens praten met mijn man.”
“Als mijn billen nu gewoon wat strakker waren, dan zou ik me goed voelen.”
“Mijn leven is veel te druk.”
“Wat stel ik eigenlijk voor?”
“Het lukt me nooit.”
Zelden tot nooit is het de situatie die het probleem is; maar ons denken over de situatie. En het goede nieuws is, ons denken kan worden veranderd. (En vaak nog makkelijker dan dat de situatie kan worden veranderd).
2. Van waar komt het en is het waar?
Eens je scherp krijgt wat je oordeel tegen een persoon of een situatie is, kun je je gaan afvragen van waar dat oordeel komt?
Waarom denk ik dat mijn man meer over zijn gevoelens zou moeten praten? Van waar haal ik dat mijn billen te dik zijn? Waarom denk ik dat mijn kinderen altijd direct moeten doen wat ik vraag?
En elk van deze vragen volg je op met: en is dat wel zo? Is het een absolute waarheid, dat je man meer over zijn gevoelens moet praten of je kids altijd zouden moeten luisteren? Met andere woorden, zou iedereen overal ter wereld het daarover eens zijn? Zoals iederen het overal ter wereld zou bevestigen dat, als je een glas loslaat het op de grond valt?
Wellicht niet. Er zijn maar weinig absolute waarheden in deze wereld. Zwaartekracht, is er daar één van. Dat jouw billen te dik zijn, je man over zijn gevoelens moet praten of je kinderen altijd moeten gehoorzamen niet. Er zijn met andere woorden mensen en culturen te vinden die daar anders over denken. En wie heeft er dan gelijk?
Die vraag is eigenlijk irrelevant want niet te beantwoorden. Het belangrijkste is dat jij begint te begrijpen dat je gedachtes geen objectieve waarheden zijn, maar voor 99,9% van de tijd, subjectieve meningen die jij hebt gevormd op basis van jouw levensverhaal en alles wat je onderweg geleerd en meegemaakt hebt.
3. Wat is mijn behoefte?

Oordelen houdt ons weg van voelen wat er echt speelt. Dat is de reden waarom we zo vaak en zo snel in oordeel schieten: we kunnen buiten onszelf leggen wat eigenlijk in onszelf zit. En dat is eigenlijk comfortabeler, dan geconfronteerd te worden met bepaalde dingen die zich willen aandienen.
Maar tegelijk is het met die zaken zoals met een telefoon die rinkelt: zolang je niet oppakt zal hij blijven rinkelen. En dat eindeloze gerinkel is een buitengewone bron van stress waar we ons vaak niet bewust van zijn.
Elke emotie is boodschapper van een behoefte. De oncomfortabele emoties zijn boodschappers van behoeftes die niet beantwoord zijn. Zoals het oncomfortabele gevoel van honger de boodschap komt brengen dat je lichaam voeding nodig heeft. (Leuke gevoelens zijn dan weer boodschappers van behoeftes waaraan voldaan is).
Eens je onder de emotie de behoefte kunt ontdekken, kun je ermee aan de slag. Er zijn een hele resem universele menselijke emoties. Een overzicht vind je in de afbeelding hierboven.
Meer detail over hoe dat allemaal werkt en hoe je bepaalde minder voor de hand liggende behoeftes kunt beantwoorden vind je in het boek ‘Geweldloze Communicatie’ van Marshall Rosenberg.
Maar het punt is dus dat eens je de behoefte onder je emotie ontdekt, je op zoek gaat naar een manier om ze te beantwoorden. Misschien is je ergernis tegen je kinderen vooral boodschapper van jouw behoefte aan rust? Misschien is het verwijt aan het adres van je man vooral een boodschap voor jezelf en jouw behoefte aan meer emotionele verbinding met jezelf of om zelf authentieker op te dagen in je relatie?
4. What’s the best-feeling thought I could think right now?
Eén van de meest voor de hand liggende manieren om aan je behoefte te beantwoorden, is doorheen je gedachten.
Heb je behoefte aan erkenning of bevestiging? Denk gedachtes die je erkennen of bevestiging geven: “je doet alles wat je kunt”, “je bent goed bezig”, “amai, dat is niet niks wat je doet”, “moederschap kan zwaar zijn bij momenten”, “het is ok even niet ok te zijn”, …
Welke gedachte kan je terugbrengen naar een beter gevoel over jezelf, de ander en de situatie? Misschien is het zo simpel als: je doet het beste wat je kunt en dat geldt ook voor de anderen. Ofwel terugkeren naar diepere principes zoals dat het leven altijd voor jou en niet tegen je gebeurt; dat hoezeer je het nu misschien nog niet kunt zien of voelen, ook deze situatie er

één is die specifiek ontworpen is om jou verder vooruit te helpen naar meer geluk en overvloed.
That’s it brightballs. Hopelijk fiets je hiermee als een ware zenmaster Yoda de vakantie door. Of heb je minstens wat aanknopingspunten when the going gets rough.
Liefs,
Nath
Bedank, Nathalie om weer wat handvaten en kennis te hebben gedeeld… je kunt het zo helder uitleggen, zeker met die vb. uit het dagelijkse leven erbij, dat ik er ook echt met aan de slag kan… 🙏🏻… ook voor jullie een fijn krokusvakantie week toegewenst